Dorian Hiethaar is in 1951 geboren in Joppe, een buurtschap aan een zandweg, vlakbij Gorssel. Daar lag haar woonhuis omringd door bomen, het bos van haar jeugd. Na een turbulente levensfase in de kunstwereld van Arnhem en Nijmegen keert zij in 1988 terug naar het buitenleven, waar zij de natuur observeert en documenteert. In deze intensieve zoektocht wordt zij geconfronteerd met existentiële vragen over leven en dood, hartstocht en jaloezie, liefde en verdriet. Zij ontwikkelt een persoonlijke verstandhouding met de natuur, met dieren en beestjes en vooral met het bos: ‘Het allergrootste gedeelte van mijn leven heb ik mij gespiegeld aan het lievelingsbos. Dat bos was mijn thuis, mijn steun en toeverlaat.’
Dorian is in haar werk vaak bezig met haar eigen uiterlijk. Haar houding is soms liefdevol, soms streng. Ze weet hoe ze er uit wil zien. Desgevraagd verklaart zij dat zij altijd eigenlijk een jongetje wilde zijn en blijven. Eenmaal volwassen schildert zij zichzelf in een masculiene houding. Haar lichaamstaal en gezichtsuitdrukking stralen stoerheid uit onder het motto: ‘Ik wil een baard, geen staart.’ Het werk is verhalend en oprecht. Er spreekt een soort gecultiveerde naïviteit uit, waarmee zij intuïtief op aanschouwelijke wijze persoonlijke gevoelens en ervaringen weergeeft. Een opmerkelijke uitspraak van haar is: ‘Er zit een schilder in mij. Die schilder ben ik zelf. Die luistert helemaal niet naar mij. Want als ik dingen rationeel afspreek, dan zou het leuk zijn als we dat eens gingen doen. Nou, die schilder doet dat niet.’
Dorian Hiethaar woont en werkt in Gorssel en verblijft vrijwel dagelijks in haar lievelingsbos in Joppe.
Voor meer informatie over de kunstenaar en haar werk, zie: www.dorianhiethaar.nl